Słowo wstępne od redakcji witryny
W październiku ma się odbyć w Warszawie konferencja pod tytułem "Kościół zdobywający miasto". Nasi subskrybenci otrzymali już krótką notkę w tej sprawie. Ponieważ jest to pierwsza impreza, podczas której oficjalnie wprowadza się termin "Reformacja nowoapostolska" [takie określenie widnieje na zaproszeniu podpisanym przez pastora kościoła "Jezus jest Panem" Janusza Szarca] czyli inaczej "Nowa Reformacja Apostolska" [New Apostolic Reformation], uznaliśmy za stosowne przedstawić Czytelnikom garść faktów na ten temat. Niektóre z nich przytoczyliśmy już w artykułach na naszej stronie. Pozwoliliśmy sobie na kilka komentarzy, które powinny przybliżyć problematykę polskim czytelnikom.
Postaramy się stosować w tłumaczeniu takie terminy, które z pewnością "obiły się o uszy" członkom naszych kościołów (szczególnie tych charyzmatycznych). Niestety, niektóre określenia są na tyle nowe, że jeszcze nie ma ich odpowiedników w języku polskim. Tłumaczymy je wiernie, dodając w nawiasach nazwy oryginalne na wypadek, gdyby polscy "reformatorzy" wymyślili kiedyś inne nazwy.
"Nowa Reformacja" ma już w Polsce swoją szkołę dla liderów (patrz artykuł pt. "Na fundamencie apostołów i proroków" w naszej witrynie) i kilku "apostołów", którzy sprawują "rządy" nad niektórymi pastorami. Przyjrzyjcie się również nazwiskom liderów tego ruchu i przypomnijcie sobie, czy przypadkiem to nie ich książki były najbardziej popularne i dostępne w zborowych księgarniach ostatnimi czasy. A może niektórzy z nich byli już zapraszani do Waszych kościołów albo proponowano Wam wyjazd na konferencję z ich udziałem?
"Ostry obłęd" [II Tes. 2:11-12] dotyka coraz więcej zborów, dlatego zgodnie z zasadą, że lepiej zapobiegać niż leczyć, oddajemy w Wasze ręce kompilację oficjalnych ogłoszeń oraz tekstów napisanych przez samych "reformatorów". "Mądrej głowie dość dwie słowie".
Ostatnie uzupełnienie pochodzi z 15 lutego 2002
Artykuł "Poproszę o fakty" nie jest w swym założeniu ani krytyką, ani komentarzem. Ufam, że dla tych chrześcijanie, którzy posiadają dar rozróżniania oraz tych, którzy szczerze szukają mądrości i prawdy przedstawione tutaj fakty przemówią same za siebie.
Co to jest Nowa Reformacja apostolska?
Co to jest Służba Prorocza?
Co to jest Walka duchowa na poziomie strategicznym?
To, co za chwilę będziecie czytać, nie jest krytyką nowych nauk, jakie są dzisiaj wprowadzane do kościołów. Jest to raczej kompilacja terminów i definicji, która powinna wyczulić czytelnika na pewne hasła czy "słowa - klucze" stosowane w najnowszych trendach, a także sylwetki ludzi zaangażowanych w omawiane nauczania i praktyki.
Omawiane zjawisko ma już zasięg światowy - wiele uwagi poświęca się w kościołach takim terminom "obdarowanie prorocze", "wzrost Kościoła" [zapewne słyszeliście już hasło "kościół komórkowy" - red.] czy "nowa reformacja apostolska". Z powodu wielkiej popularności tego fenomenu ludzie tłumnie przybywają do miejsc, gdzie można usłyszeć ludzi reklamowanych jako "prorocy" czy "mężowie Boży", którzy przy okazji stanowią część "Nowej Reformacji Apostolskiej". Czytamy w Biblii, że w czasach ostatecznych wystąpią fałszywi prorocy, fałszywi apostołowie i fałszywe namaszczenie. W II Kor. 11:3-4 czytamy:
"Obawiam się jednak, ażeby, jak wąż chytrością swoją zwiódł Ewę, tak i myśli wasze nie zostały skażone i nie odwróciły się od szczerego oddania się Chrystusowi. Bo gdy przychodzi ktoś i zwiastuje innego Jezusa, którego myśmy nie zwiastowali, lub gdy przyjmujecie innego ducha, którego nie otrzymaliście, lub inną ewangelię, której nie przyjęliście, znosicie to z łatwością". Dalej, w wersetach 13-15 czytamy: "Tacy bowiem są fałszywymi apostołami, pracownikami zdradliwymi, którzy tylko przybierają postać apostołów Chrystusowych. I nic dziwnego; wszak i szatan przybiera postać anioła światłości. Nic więc nadzwyczajnego, jeśli i słudzy jego przybierają postać sług sprawiedliwości; lecz kres ich taki, jakie są ich uczynki."
Dlatego też uważam, że należy się bacznie przyjrzeć zjawisku, z którym mamy do czynienia.
Wreszcie w Księdze Objawienia Pan chwali kościół w Efezie za to, że rozpoznał fałszywych apostołów:
"(...) Doświadczyłeś [oryg. "wypróbowałeś"] tych, którzy podają się za apostołów, a nimi nie są, i stwierdziłeś, że są kłamcami" [Obj. 2:2]
Starałam się zachować terminologię, definicje oraz biografie pochodzące z oryginalnych źródeł, czyli z publikacji wydawanych przez służby i organizacje ludzi zaangażowanych w "nową reformację". Chodzi mi o to, by czytelnik dochodził na tej podstawie do własnych wniosków. Łącząc posiadane informacje z rzetelnym studium biblijnym na omawiany temat sami wyrobicie sobie własny pogląd, jak to czynili Berejczycy.
Renee Rodriguez, która dokonała kompilacji poniższych materiałów
1) Co to jest "Nowa Reformacja Apostolska" [Reformacja Nowoapostolska]?
Nowa Reformacja Apostolska jest niezwykłym dziełem dokonywanym przez Boga u schyłku XX wieku, zmieniającym w znaczący sposób oblicze protestanckiego chrześcijaństwa na całym świecie. Przez ponad 500 lat kościoły funkcjonowały w obrębie tradycyjnych struktur denominacyjnych różnego rodzaju. Szczególnie w latach 90. (...) zaczęły się pojawiać nowe formy działania w takich dziedzinach jak zarządzanie kościołem lokalnym, relacje międzykościelne, procedury finansowania, misji, modlitwy, selekcja i szkolenie przywódców, rola nadnaturalnej mocy, uwielbienie i inne aspekty życia Kościoła. Niektóre z tych zmian można zaobserwować wewnątrz poszczególnych denominacji, lecz w głównej mierze przybierają one formę luźno związanej sieci apostolskiej. Powstające niemal na całym świecie nowe kościoły apostolskie tworzą najszybciej rozwijający się segment chrześcijaństwa. [1]
Najautentyczniejszą formą nowotestamentowego apostolstwa jest formowanie sieci apostolskich, które stanowią nowe Boże bukłaki zastępujące dotychczasowe denominacje. Sieć pozwala koordynować działanie kościołów, służb, pastorów i liderów w ramach pewnej struktury. Nie jest to struktura biurokratyczna oparta na przepisach, lecz działa na zasadzie osobistych kontaktów. Apostoł jest liderem, lecz nie istnieje formalny wymóg podporządkowania się jego przywództwu wynikający ze struktury prawnej. Sieć gwałtownie rozprzestrzenia się w Azji, Ameryce Południowej, Afryce i Stanach Zjednoczonych tworząc najszybciej wzrastający segment współczesnego chrześcijaństwa. [2]
Istotną cechą Nowej Reformacji Apostolskiej jest władza delegowana przez Ducha Świętego jednostkom w przeciwieństwie do grup. Przejawia się to na dwóch poziomach. Po pierwsze, na poziomie kościoła lokalnego, gdzie pastor jest teraz raczej przywódcą niż pracownikiem zboru. W tradycyjnym chrześcijaństwie pastor jest zatrudniony w kościele jako pracownik. W chrześcijaństwie apostolskim jest on przywódcą kościoła. Po drugie, na poziomie translokalnym apostołowie mają nadzwyczajny zasięg władzy nad wieloma kościołami. Zdefiniowaliśmy dwa rodzaje apostołów: wertykalni, których jest najwięcej, oraz horyzontalni, którzy posiadają inny rodzaj władzy.
Apostoł jest apostołem, ponieważ Bóg udzielił mu duchowego obdarowania, podobnie jak pastorowi, ewangeliście czy komukolwiek innemu. Skoro źródłem daru jest Bóg, apostoł jest odpowiedzialny przed Nim. Zachodzi jednak pytanie, które jest często podnoszone: przed kim jest odpowiedzialny apostoł będący głową sieci apostolskiej? Było to najważniejsze pytanie Nowej Reformacji Apostolskiej pozostające bez odpowiedzi. Było, ponieważ kwestia ta została rozwiązana. Wszyscy apostołowie uznają potrzebę odpowiedzialności funkcyjnej. Większość z nich [apostołów] nominalnie odpowiada przed określonymi ciałami doradczymi czy zarządami, lecz są to zarządy im podległe. Trudno wyobrazić sobie osobę odpowiedzialną przed osobami jej podległymi. Ponieważ [apostołowie] o tym wiedzą, powstała lista dziewięciu organizacji na całym świecie, do których apostołowie zgłaszają się dobrowolnie, aby odpowiadać przed sobą nawzajem. Osoby przewodniczące tym organizacjom są nazywane apostołami horyzontalnymi. Na przykład ja jestem apostołem horyzontalnym. Nie stoję [wertykalnie] na czele żadnej sieci apostolskiej złożonej z wielu kościołów, lecz zwołuję apostołów na spotkania, jak to uczynił Jakub przed Soborem w Jerozolimie. Gdy zwołuję apostołów, przyjeżdżają oni i postrzegają mnie jako swego przywódcę, a nie przełożonego. Nie znajdują się pode mną w hierarchii, lecz to ja ich zwołuję, aby mogli budować wzajemne relacje i zdawać sprawę ze służby przed sobą nawzajem.
Definicja apostoła: Apostoł to przywódca chrześcijański obdarzony, nauczony i posłany przez Boga z mandatem [autorytetem] do ustanowienia podstawowego rządu w kościele, powstającego w określonym obszarze jego [apostoła] służby. [Apostoł ustanawia rząd] słysząc, do Duch mówi do zborów i układając wszystko w porządku odpowiednim do stopnia wzrostu i dojrzałości danego kościoła.
Co wyłączyłem z powyższej definicji: Istnieją trzy biblijne cechy charakteryzujące apostoła, których postanowiłem nie włączać do powyższej definicji: (1) czynienie znaków i cudów [II Kor. 12:12], (2) osobiste spotkanie z Jezusem [I Kor. 9:1] i (3) zakładanie kościołów [I Kor. 3:10]. Nie włączyłem ich dlatego, iż uważam, że powyższe cechy nie są bezdyskusyjne. Charakteryzują one wielu, być może większość, apostołów. Jeżeli jednak dana osoba tych cech nie przejawia, moim zdaniem nie wyłącza jej to z grona uznanych apostołów.
Apostołowie dwojga służb [Hyphenated Apostles] (Od tłumacza: robię, co mogę, żeby te megalomańskie tytuły brzmiały jak najpoważniej, dlatego nie przełożyłem terminu dosłownie. Właściwie powinien brzmieć "apostołowie dwuczłonowi"). Zanim rozważymy różne rodzaje służby apostoła w poszczególnych dziedzinach, należy zauważyć, że wielu apostołów to w rzeczywistości "apostołowie dwojga służb". Najczęściej ich władza apostolska łączy się z innymi urzędami, dlatego mamy Apostoła-Proroka, Pastora-Apostoła, Pastora-Ewangelistę itd. Ich działalność może być również połączona z innymi rodzajami apostolstwa i dlatego istnieją apostołowie horyzontalno-wertykalni, apostołowie zwołująco-mobilizujący itd.
Wagner jest osobiście zaangażowany w dwóch niedawno powstałych organizacjach, których celem jest gromadzenie apostołów w celu zachęcania do nawiązywania osobistych relacji. Sam Wagner jest "apostołem przewodniczącym" [Presiding Apostle] Międzynarodowej Koalicji Apostołów [International Coalition of Apostles - ICA] oraz "apostołem zwołującym" [Convening Apostle] Nowego Okrągłego Stołu Apostołów [New Apostolic Roundtable - NAR]. Wprawdzie każda z tych organizacji pełni odrębną funkcję, lecz obydwie służą budowaniu osobistych więzi [pomiędzy apostołami]. [2]
Nowy Okrągły Stół Apostołów [New Apostolic Roundtable - NAR] jest jedną z mniejszych organizacji. Członkostwo można uzyskać jedynie poprzez osobiste zaproszenie od Petera C. Wagnera, a lista członków jest obecnie zamknięta. Z zasady opinia publiczna powinna znać nazwiska członków NAR, z których każdy czuje się odpowiedzialny przed każdym. Wagner jest apostołem zwołującym, Chuck Pierce - doradcą proroczym, a lista członków wygląda następująco: Che Ahn, Bob Beckett, Roce Brooks, Harold Caballeros, Emmanuele Cannistraci, Paul Daniel, Greg Dickow, Naomi Dowdy, John Eckhardt, Michael Fletcher, Bill Hamon, Jim Hodges, John Kelly, Lawrence Kennedy, Lewrence Khong, David Kwang-Shin Kim, Larry Kreider, Alan Langstaff, Roberts Liardon, Dexter Low, Mel Mullen, Alistair Petrie i Eddie Smith. [2]
Międzynarodowa Koalicja Apostołów [International Coalition of Apostles - ICA] została utworzona przez grupę apostołów zebranych nieformalnie w Singapurze w roku 1999. John Kelly zgodził się utworzyć biuro w Dallas (stan Teksas) w celu zorganizowania soboru [zjazdu] i zapraszania apostołów, by przyłączyli się do ICA. Poprosił Petera C. Wagnera, by ten przejął przywództwo ICA jako Apostoł Przewodniczący. Na początku roku 2001 biuro zostało przeniesione do Colorado Springs w stanie Colorado, pod nadzorem Wagnera. John Kelly nadal służy w ICA jako Apostoł Przedstawicielski [Ambassadorial Apostle], pracując w swoim biurze w Dallas.
Członkostwo w ICA jest zastrzeżone dla tych osób, które zostały uznane przez znaczący segment Kościoła [oraz przez apostołów tego samego poziomu] jako posiadające obdarowanie oraz urząd apostoła, i które usługują tym darem już od pewnego czasu. Organizacja ta nie jest pomyślana jako miejsce przygotowania dla kandydatów na apostołów, lecz należy ją postrzegać jako profesjonalne stowarzyszenie, w którym apostołowie mogą nawiązywać wzajemne relacje.
Kim jest apostoł? Przypomnijmy definicję podaną przez ICA: Definicja apostoła: Apostoł to przywódca chrześcijański obdarzony, nauczony i posłany przez Boga z mandatem [autorytetem] do ustanowienia podstawowego rządu w kościele, powstającego w określonym obszarze jego [apostoła] służby. [Apostoł ustanawia rząd] słysząc, do Duch mówi do zborów i układając wszystko w porządku odpowiednim do stopnia wzrostu i dojrzałości danego kościoła.
Ponieważ apostołowie usługują w różny sposób, Koalicja ICA jest otwarta dla "apostołów wertykalnych" [vertical apostles] (dotyczy to apostołów eklezjalnych [ecclesiastical apostles], funkcjonalnych [functional apostles], kongregacjonalnych [congregational apostles] i członków zespołów apostolskich [team-member apostles]), a także dla "apostołów horyzontalnych" (dotyczy to apostołów zwołujących [convening apostles], przedstawicielskich [ambassadorial apostles], mobilizujących [mobilizing apostles] i marketingowych (targowych?) [marketplace apostles]). Członkostwo wyłącznie poprzez imienne zaproszenie oficjalne, wystosowane przez przywództwo ICA. Nominacje mogą pochodzić wyłącznie od jednego z aktywnych członków ICA. Proces opiniowania nominacji przebiega w biurze ICA w Colorado Springs. Obejmuje on akceptację zaproszenia przez kandydata, złożenie pisemnego wniosku o członkostwo oraz uiszczenie opłaty członkowskiej. Kandydaci pochodzący z krajów "Pierwszego świata" wpłacają kwotę 600 USD rocznie, natomiast apostołowie pochodzący z krajów "Trzeciego świata" - 300 USD rocznie. W razie jakichkolwiek wątpliwości, "z którego świata" pochodzi kandydat, decyzję podejmuje sam zainteresowany.
Koalicja ICA jest zarządzana przez organizację Global Harvest Ministries, mieszczącą się w Colorado Sprongs, w stanie Colorado. Prezesem Global Harvest jest Peter C. Wagner, a wiceprezesami są Doris Wagner (jego małżonka) oraz Chuck Pierce. Sprawozdania finansowe ICA są dostępne dla każdego członka organizacji. Audyty roczne są przeprowadzane przez firmę Capin & Crouse. ICA należy do Ewangelikalnej Rady Odpowiedzialności Finansowej [Evangelical Council for Financial Accountability - EFCA] poprzez Global Harvest Ministries. Urzędnicy ICA nie pobierają żadnych pensji, poczytując sobie za honor pracę dla Koalicji. Apostoł Przewodniczący zwołuje Radę Apostołów ICA w celu uzyskania porady i utrzymania zasady wzajemnej odpowiedzialności. Członkowie ICA mogą swobodnie zgłaszać wszelkie wnioski do każdego z uczestników Rady.
Oto statutowy skład Rady Apostołów ICA: Peter C. Wagner, John Kelly, Naomi Dowdy, Ed Silvoso, Dennis Peacocke, Lawrence Khong, Ron Cottle i Dick Benjamin, Sr. Adresy i numery kontaktowe członków Rady są dostępne dla członków ICA - należy zwrócić się do biura w Colorado Springs. ICA nie jest jednak organizacją zarządzaną przez Radę, lecz przez przywódców z grona apostołów. Ponieważ ICA funkcjonuje na zasadzie wzajemnych relacji, nie jest związana żadną strukturą prawną ani regulaminem. [3] (...)
Kwestia terminologii. Obecny ruch apostolski jest tak nowy i rozwija się z taką szybkością, że siłą rzeczy powstaje wiele nieporozumień. Kim jest apostoł? Czy wszyscy apostołowie są tacy sami? Jak usługuje apostoł? Uważam, że odpowiedzi na te i inne pytania pojawią się w wyniku podejścia fenomenologicznego. Stosując ten rodzaj metodologii dochodzę do stale rozwijającego się zestawu wniosków. Terminologia, która odpowiednio opisuje obecne zjawiska apostolskie powinna wydatnie pomóc w rozwiewaniu wątpliwości. Oto terminologia, która wydaje mi się przydatna - przynajmniej na dziś:
APOSTOŁOWIE WERTYKALNI: [Vertical Apostles]
Apostołowie eklezjalni [Ecclesiastical Apostles]
Apostołowie eklezjalni posiadają władzę w sferze obejmującej pewną liczbę kościołów, przeważnie tworzących sieć pod ich kierownictwem.
Apostołowie funkcjonalni [Functional Apostles]
Apostołowie posiadający władzę nad osobami, które działają w szczególnych rodzajach służby w sposób ciągły. Chodzi o taki rodzaj służb, które mają zdefiniowane granice w ramach sieci apostolskiej.
Apostołowie - członkowie zespołów apostolskich [Apostolic Team Members]
Apostołowie, których służba apostolska wiąże się z apostołem postrzeganym jako przywódca zespołu złożonego z jednego lub więcej apostołów z tego samego poziomu [peer-level apostles]. Mogą oni zostać przypisani przez przywódcę grupy apostolskiej do konkretnych zadań. Są kimś więcej niż asystentami, zarządcami czy giermkami.
Apostołowie kongregacjonalni [Congregational Apostles]
Apostołowie funkcjonujący jako starsi pastorzy dynamicznych, rosnących kościołów o liczebności powyżej 700-800 osób.
APOSTOŁOWIE HORYZONTALNI [Horizontal Apostles]
Apostołowie zwołujący [Convening Apostles]
Apostołowie, którzy mają władzę regularnego zwoływania przywódców z tego samego poziomu [peer-level], usługujących na określonym polu działania.
Apostołowie przedstawicielscy [Ambassadorial Apostles]
Apostołowie posiadający służbę "objazdową", często w skali międzynarodowej. Pełnią rolę katalizatorów wzrostu szeroko pojętych ruchów apostolskich oraz nauczają przywódców.
Apostołowie mobilizujący [Mobilizing Apostles]
Apostołowie, którzy posiadają władzę zebrania grupy wykwalifikowanych przywódców Ciała Chrystusowego w celu wykonania konkretnego zadania.
Apostołowie terytorialni [Territorial Apostles]
Apostołowie, którzy posiadają władzę przywódczą nad określonym segmentem Ciała Chrystusowego na danym terenie, jak miasto czy stan.
APOSTOŁOWIE MARKETINGOWI [Marketplace Apostles]
Wydaje się oczywiste, że niektórzy apostołowie marketingowi będą wertykalni (tworząc na przykład dużą firmę), podczas gdy inni będą horyzontalni (zgromadzając apostołów marketingowych tego samego poziomu). Im więcej będziemy współpracować z apostołami marketingowymi, tym bardziej jasna będzie ich rola. Okaże się to w odpowiednim czasie.
Obszary działania apostołów: Odkryłem, że wśród praktykujących apostołów istnieje stosunkowo niski poziom praktycznego zrozumienia pojęcia "obszarów apostolskich". Wszyscy apostołowie są świadomi władzy, jaką otrzymali od Boga, lecz nie wszyscy zdają sobie sprawę, że ich władza jest aktywowana jedynie na obszarze wyznaczonym przez Niego. Gdy tylko apostoł wyjdzie poza ten obszar, jego władza jest równa tej, jaką posiada każdy inny członek Ciała Chrystusa. Paweł odnosi się do obszarów władzy w II Kor. 10. W wersecie 8 "chlubi się" swoją władzą, a potem w wersetach 13-16 mówi o obszarach. Pisze na przykład: "My zaś nad miarę chlubić się nie będziemy, lecz tylko w tej mierze, jaką nam Bóg wyznaczył, byśmy mogli dotrzeć aż do was" [II Kor. 10:13]. Jest to potwierdzenie ważnego stwierdzenia z I Kor. 9:2 "Jeśli dla innych nie jestem apostołem, to jednak dla was nim jestem".
UWAGA: Dr Wagner działa jako "apostoł horyzontalny" w obszarze rozpoznanych apostołów. Zgodnie z tym, co pisał wcześniej, nie jest ich przełożonym, ani nie posiada władzy apostoła wertykalnego. [4]
2) Co to jest "służba prorocza"?
Definicja proroctwa jest prosta. Proroctwo jest wypowiedzeniem słów pochodzących od Boga pod natchnieniem Ducha Świętego. Proroctwo jest przejawem natury Boga - Objawienie 19:10 mówi, że "świadectwem Jezusa jest duch proroctwa". Jezus troszczy się o swój Kościół i dlatego mówi do niego przez Ducha Świętego. (...)
Kim jest prorok i na czym polega jego lub jej służba? Prorok jest po prostu osobą, która została obdarzona przez Boga naturą i zdolnościami Chrystusa Proroka [podkreślenie redakcji]. Jezus miał zdolność odbierania zamysłów i woli Boga Ojca, a także wiedział, co jest w sercach ludzkich dzięki swemu urzędowi prorockiemu. Jego wiedza o zamysłach Bożych w stosunku do pojedynczych osób, jak w przypadku Piotra [Jan 21:15-23], pochodziła z proroczego obdarowania. Gdy Chrystus powołuje danego mężczyznę lub kobietę i wyposaża ich w tę część Jego zdolności, atrybutów i Boskiej natury, wtedy taka osoba zostaje powołana na urząd proroka. Prorocy mają zdolność prorokowania w każdej chwili [podkreślenie redakcji]. Mogą się różnić innymi obdarowaniami od Ducha Świętego, lecz przede wszystkim będą się poruszać w sferze obejmującej proroctwo, słowo wiedzy, słowo mądrości rozróżniania duchów i czasami uzdrowienie. Typowy prorok porusza się raczej w proroctwie, słowie wiedzy i słowie mądrości. Usługujący i inni święci nie powołani na urząd proroka mogą przejawiać jeden lub więcej powyższych darów, lecz istnieje w namaszczeniu, autorytecie i poziomie funkcjonowania. Święty posiadający dar proroctwa w zgromadzeniu jest ograniczony do ogólnych jego przejawów, takich jak budowanie, napominanie i pocieszanie [I Kor. 14:3]. Prorok usługujący obdarowaniem "z urzędu" oraz proroczym namaszczeniem posiada ten sam autorytet ku napominaniu, poprawianiu, kierowaniu i nauczaniu poprzez słowo "Rhema" jak każdy z czterech pozostałych [wymienionych na liście pięciu służb w Ef. 4:11] w ich nauczaniu, doradztwie i zwiastowaniu słowa "Logos". [5]
Apostoł z namaszczeniem proroczym. Duch Święty proroczo ogłosił, że namaszczenie apostolskie zostało udzielone z dwóch powodów. Po pierwsze dlatego, że [JA, Peter Wagner] byłem wierny w pomnażaniu udzielanego namaszczenia prorockiego, zostało ono wzbogacone o namaszczenie apostolskie [Mat. 25:28-29]. Po drugie, namaszczenie apostolskie zostało mi udzielone w celu wykonywania pionierskiego dzieła ustanawiania oraz wzięcia ojcowskiej odpowiedzialności za odrodzenie i rozpropagowanie urzędu prorockiego. To jest powód, dla którego termin "apostoł z namaszczeniem proroczym" jest stosowany do określenia mojej obecnej pozycji służebnej w Ciele Chrystusa, szczególnie w odniesieniu do nadzoru nad CI-NPM.
Sobory Kościoła mające nastąpić w latach 90-tych. Osobiście uważam, że w latach 90-tych, kiedy to urzędy proroków i apostołów będą przywracane do właściwego porządku i funkcjonowania w Kościele, zaistnieje konieczność zwoływania Soborów Kościoła [Church Councils], w których będą uczestniczyć czołowi słudzy obecnej prawdy [present-truth ministers]. Jeden apostoł czy jeden obóz (w sensie grupy [camp]) nigdy nie otrzymają pełnego objawienia, niezbędnego do ponownego ustanowienia proroków i apostołów w Kościele [powszechnym]. Wielu będzie doświadczać wizji (niektórzy nawet wizji Jezusa), snów, nawiedzeń aniołów [angelic visitations], a także ponadnaturalnych przeżyć osobistych i suwerennych poruszeń Ducha Świętego podczas zgromadzeń. Jednakże doktryny uznawane za wiążące dla wszystkich chrześcijan nie mogą być ustalane przez jakiegokolwiek pojedynczego apostoła, proroka czy obóz [grupę]. Musi dojść do spotkania [soboru] Kościoła z innymi przywódcami wcześniejszych i obecnych odnowieniowych nurtów prawdy [podkreślenie redakcji] [past and present restorational streams of truth].
Wszyscy współcześni usługujący, a szczególnie ci, którzy będą się poruszać w objawieniu obecnej prawdy [podkreślenie redakcji] [present-truth revelation], muszą być otwarci, podatni na nauczanie i elastyczni wobec Ducha Świętego, który w ten sposób udziela nam coraz więcej poznania. Musimy być posłuszni pouczeniu, jakiego udzielił Jozue przywódcom narodu izraelskiego przed wejściem do obiecanej ziemi Kanaan. Mieli się oni poświęcić i czekać na poruszenie arki Bożej niesionej przez kapłanów. Po ujrzeniu Lewitów niosących ją, mieli "pójść za nią" [Joz. 3:1-3].
Jozue podkreślił, że Izraelici mieli iść za przywództwem, które szło za Panem, aby wiedzieli, jaką drogą mają pójść, "bo tą drogą jeszcze nie przechodziliście" [werset 4]. Podobnie i dzisiaj my, współczesny Kościół, nigdy jeszcze nie przechodziliśmy drogą odrodzenia [restoration] Kościoła. Nigdy nie funkcjonowaliśmy przy pełnym odrodzeniu wszystkich pięciu urzędów - apostołów, proroków, ewangelistów, pastorów i nauczycieli.
Jedna służba była odradzana w każdej dekadzie. We wcześniejszym rozdziale powiedzieliśmy, że Duch Święty polecił przywrócić wszystkie pięć Chrystusowych darów udzielonych po Wniebowstąpieniu [tzw. pięcioraka służba] do właściwego porządku, władzy, pozycji i służby. Zauważyliśmy również, że ostatnie 50 lat dwudziestego wieku stanowiło okres, w którym miało się to dokonać - przy czym każda dekada [10 lat] była przeznaczona na odrodzenie kolejnego z owych pięciu darów.
Podczas każdej dekady następowało objaśnienie, wzmocnienie i poszerzenie zakresu jednego elementu "pięciorakiej służby" w Kościele. Każda odrodzona służba wzrastała i funkcjonowała do momentu, gdy Kościół w pełni zrozumiał jej znaczenie, a następnie przyjął i ustanowił należne jej miejsce w Bożym porządku.
Struktura była niekompletna do momentu odrodzenia służby apostolskiej. Boży porządek i struktura niezbędna do funkcjonowania, autorytetu i wzajemnych relacji pięciorakiej służby nie zostaną w pełni objawione i ustanowione aż do momentu, gdy ów 50-letni okres nie dobiegnie końca - po jego upływie dokona się pełne odrodzenie i nastąpi całkowita jedność wszystkich pięciu elementów. Rzeczywistość tego objawienia zakłada, iż żaden spośród współczesnych usługujących nie widzi całego obrazu we właściwej perspektywie. Każdy z nas posiada i ukazuje jedynie jakiś poszczególny kawałek układanki.
Całość nie będzie w pełni widoczna, zrozumiała i ustanowiona aż do momentu, gdy wszystkie "puzzle" nie zostaną włożone na swoje miejsca. Tylko Jezus posiada wieko pudełka z namalowanym na nim obrazem. My jesteśmy elementami w pudełku i na stole. Pastor, ewangelista i nauczyciel zostali włożeni na swoje ogólne miejsca na stole; elementy prorockie zostały wyjęte z pudełka i teraz decyduje się, gdzie mają zostać włożone; elementy apostolskie właśnie są wyjmowane w dekadzie lat 90-tych. Dlatego też wszystkie systemy i struktury ustanowione przed rokiem 2000 będą ograniczone i tymczasowe. [4]
Najważniejsi prorocy i/lub przywódcy ruchu prorockiego to Paul Cain, Mike Bickle, Bob Jones, Rick Joyner, John Paul Jackson, Francis Frangipane i inni. O Bobie Jonesie mówi się, że został szczególnie namaszczony proroczo i doświadcza wyjątkowych, ponadnaturalnych wizji od Pana. Jednakże on sam stwierdził, że trafność proroctw wśród przedstawicieli "ruchu proroczego" wynosi około 65%. Jego zdaniem niektórzy prorocy osiągają 10% trafności, podczas gdy "najdojrzalsi" prorocy "zbliżają się do 85-90%". Brak dokładności przesłań wypowiadanych w imieniu Boga najwyraźniej nie martwił również Johna Wimbera. "Pierwsze przejawy [namaszczenia] proroczego będą prawdopodobnie infantylne" - napisał on w czasopiśmie Equipping the Saints [Wyposażanie świętych] z jesieni 1989. - "Niemowlęta mają skłonności do robienia bałaganu". [podkreślenie autorki] [6]
Przykłady takiego "niemowlęcego bałaganu" można zobaczyć w artykułach Johna Paula Jacksona "Diabelska strategia rozpętana przeciw Kościołowi", gdzie prorok opowiada o tajemniczym demonie uosabiającym dobrze znanych przywódców chrześcijańskich [http://www.agetwoage.org/diabolical.htm] oraz o demonach "przebranych za pracowników telekomunikacyjnych, zwanych 'złymi bliźniakami'" pochodzących z proroctwa Bobby'ego Connora [http://www.agetwoage.org/eviltwins.htm]. [Od redakcji: Więcej "proroctw" Johna Paula Jacksona można znaleźć na jego stronie pod adresem http://www.streamsministries.com
"Prawdziwy charakter Ruchu Prorockiego został niechcący ujawniony przez KCF [Kansas City Prophets] w nagranej rozmowie między Bobem Jonesem i Mike'm Bickle, której transkrypt był szeroko rozpowszechniany" [7]
Na taśmie tej Mike i Bob żartują sobie na temat praktyk stosowanych w Ruchu Prorockim. Poniżej podajemy jedynie ich przykłady. Obaj prorocy mówią, że:
1. Ludzie oglądający pornografię będą mieli na rękach wydzielinę z nosa (BJ: "Dosłownie!")
2. Obecność Boża pachnie jak zbyt obficie wyperfumowana kobieta.
3. Bob Jones i inni będą wypowiadać objawienia "Rhema" w roku 1990.
4. Objawienia te będą miały tę samą moc i skuteczność, o której mówi Iz. 55:11.
5. Gdy Bob Jones jest napełniony Duchem, wtedy widzi i odczuwa duchowy stan oraz grzechy innych ludzi za pomocą wszystkich pięciu zmysłów.
6. Prorocy z KCF (Kansas City Prophets - grupa w składzie: Mike Bickle, Paul Cain, Bob Jones, John Paul Jackson) będą atakowani za pomocą czarów.
7. Ludzie uważający, że większość praktyk Ruchu Prorockiego to w gruncie rzeczy okultyzm, są "najemnikami".
8. Nie powinno się krytykować niczyich objawień.
9. W przeciwieństwie do proroków starotestamentowych, prorocy nowotestamentowi często się mylą. Mogą się mylić w 90%; najlepszy wynik trafności ich proroctw wynosi w okolicach 60%.
10. Sam Bob Jones wypowiada proroctwa z trafnością ok. 66 na sto wypowiedzianych [66%]
11. Proroctwa członków Ruchu Prorockiego nigdy nie osiągnęły więcej niż 60% dokładności.
12. Francis Frangipane uważa, że poziom zdemonizowania rośnie wraz z poziomem proroctwa.
13. To, co Pan uczyni dla proroków KCF, zostało już zapisane w Psalmie 50.
14. Pisane Słowo Boże [Logos] jest "wyschnięte" w porównaniu z ich słowem "Rhema".
15. Nawet jeśli Bóg "ładuje karabin" objawień "Rhema", niektóre Jego naboje są ślepe.
16. Po tym poznajemy, że prorok mówi prawdę, gdy "trzech lub czterech z nas przynosi to samo słowo".
17. Dzieci przywódców KCF będą prorokami na wzór Melchisedeka.
18. To nowe pokolenie "położy śmierć pod swoje stopy, ujawni Kościół pełen chwały i objawi "chłopczyka" z Objawienia 12.
19. Bob Jones oglądał Boga "twarzą w twarz".
20. Zreorganizowany Kościół Mormonów przyłączy się do Ruchu Prorockiego.
21. 1000 przywódców umrze w roku 1990 za to, że źle używali "namaszczenia".
22. Słowo Logos musi zostać "namaszczone", by wyprodukować słowo "Rhema".
23. KCF przekształci się w 12 kościołów w 12 miastach, a każdy kościół będzie miał osobistego proroka.
24. Bob Jones odczuwa mrowienie w palcach i wtedy rozpoznaje, kto jest prorokiem, ewangelistą lub pastorem.
25. Objawieni Synowie Boży ujawnią się w ciągu 30 lat, aby uwielbić Kościół na ziemi, wskrzeszać umarłych i uzdrawiać.
26. Ręce Boba Jonesa robią się sine, gdy otrzymuje najlepsze objawienia.
I wszystko to zaledwie z jednej rozmowy! Nic dziwnego, że przywództwo KCF musiało posadzić Jonesa na jakiś czas na "ławkę rezerwowych". Tylko na jakiej zasadzie ci ludzie i John Wimber zapewniali, że mają lepsze duchowe rozeznanie niż pastor Ernie Gruen i jego zaniepokojeni koledzy, którzy po latach działalności "proroków z Kansas City" zdecydowali się wystąpić publicznie przeciwko ich praktykom?
Od redakcji: Oto dwa cytaty z polskiego przekładu "Laski Pasterza" na rok 2000 [wydanego przez wydawnictwo Aetos, Wrocław 2000]:
"Duchowe objawienia będą przychodziły także przez pięć zmysłów. Zmysły smaku, powonienia, wzroku, słuchu i dotyku staną się wrażliwe na sferę duchową" [str. 13] [por. I Kor. 2:10-14 - red.]
"Kolorem na ten rok jest kolor czarny (głęboka ciemność)" [str. 36]
3) Co to jest walka duchowa na poziomie strategicznym?
"Walka duchowa na poziomie strategicznym" [Strategic Level Spiritual Warfare] jest popularną w [wielu] kręgach charyzmatycznych metodą wypędzania demonów z miast i terytoriów geograficznych. Definiuje ona trzy poziomy kontroli demonicznej na ziemi. Na poziomie pierwszym działają demony, które kontrolują ludzi. Poziom drugi, zwany "okultystycznym" jest strefą działania demonów kierujących czarownicami, szamanami i osobami zaangażowanymi w magię. Wreszcie, poziom trzeci, czyli "strategiczny" okupują demony najpotężniejsze, które panują nad konkretnymi regionami i terytoriami [demony terytorialne]. Ich podstawowym zadaniem jest powstrzymywanie mieszkańców danego obszaru przed przyjściem do Chrystusa. Jakich środków używają proponenci "walki duchowej" do przełamania dominacji demonów terytorialnych? Istnieje cała lista szczegółowo opisanych kroków. Po pierwsze, należy odnaleźć imię ducha panującego na danym obszarze i zidentyfikować podległe mu terytorium. Po drugie, należy odkryć funkcje poszczególnych demonów na danym obszarze. Po trzecie - jeśli demon okupuje sąsiedztwo, należy odbyć "spacer modlitewny" [Prayer Walk]. Jeżeli sprawuje on władzę nad miastem, należy zorganizować "marsz chwały" (czasem zwany "marszem dla Jezusa" - red.)[Praise March]. Gdyby demon władał regionem, zalecana jest "wyprawa modlitewna" [Prayer Expedition], natomiast jeśli rządzi on całym narodem, trzeba wyruszyć w "podróż modlitewną" [Prayer Journey].
Rozpoznaniu szczegółowego obszaru działania i władzy demonów służy utworzenie tzw. "map duchowych" [Spiritual Mapping]. "Pokuta identyfikacyjna" [Identification Repentance] jest praktyką polegającą na wykryciu grzechu i winy, która dała demonom prawo do władania konkretnym obszarem, a następnie na pokucie za ten grzech [choćby został popełniony dawno i przez zupełnie innych ludzi - red.] w celu złamania demonicznej mocy. Peter C. Wagner wyjaśnia:
"Podczas prowadzenia duchowej walki o miasto niezbędne jest szpiegowanie terenu (...). Chrześcijanie powinni udać się pieszo lub pojechać na każdą główną drogę, aleję czy ulicę swego miasta modląc się i burząc demoniczne warownie nad każdym sąsiedztwem (...). Nawet, jeśli nie widzicie natychmiastowych rezultatów, nie przestawajcie dąć w trąby (...). Zawsze pamiętajcie, że Bóg nie zwleka z wypełnieniem obietnicy; mury runą!" [Engaging the enemy: How to Fight and Defeat Territorial Spirits - C. Peter Wagner, Ventura, CA; Regal, str. 98).
Najczęściej stosowanym na poparcie tych praktyk tekstem biblijnym jest Dan. 10:13,20 opisujący walkę między księciem Persji a archaniołem Michałem. Książę perski jest określany jako duch terytorialny, którego należy zwalczać przy użyciu "walki duchowej na poziomie strategicznym". Peter Wagner pisze, że:
"Historia nie pozostawia żadnych wątpliwości, iż duchy terytorialne wywierają wielki wpływ na życie ludzi we wszystkich aspektach socjopolitycznych" (Warfare Prayer, Ventura: Regal, 1992, str. 66) [8]
Pojęcie "walki duchowej na poziomie strategicznym" zostało po raz pierwszy zastosowane w latach 70-tych przez Michaela Harpera, przywódcę odnowy charyzmatycznej w Wielkiej Brytanii. Jego zdaniem, walka duchowa stanowiła element tego ruchu już na początku lat 60-tych. Zjawisko "walki duchowej" należy postrzegać w pewnym kontinuum, zawierającym cztery wymiary - począwszy od osobistego, a skończywszy na zbiorowym. Dlatego na początku owego kontinuum znajduje się idywidualna walka wierzącego z szatanem. Następnie mamy usługiwanie egzorcyzmem i uwalnianiem przez duchownych od czasów wczesnego Kościoła.
Kolejny wymiar wychodzi już poza widzialne ramy kościoła instytucjonalnego, a jego przejawy są bardziej publiczne i zbiorowe - chodzi o procesje, spacery modlitewne czy marsze chwały [marsze dla Jezusa]. Wreszcie na drugim skraju kontinuum [opisywanego przez Harpera] znajduje się walka na poziomie strategicznym, która łączy wymiar kosmiczny i duchowy z historycznymi, terytorialnymi, socjo-ekonomicznymi i politycznymi wpływami, wywieranymi przez demony na całe miasta i narody.
Peter C. Wagner opisuje teorię kontinuum walki modlitewnej, rozwiniętą przez kierową przez siebie organizację International Spiritual Warfare Network [Międzynarodowa Sieć Walki Duchowej]. Zdaniem Wagnera, walka duchowa dzieli się w zależności od natury i rangi demonów, z jakimi wierzący mają do czynienia. I tak, "walkę na poziomie ziemi" prowadzą służby uwalniania i egzorcyzmu. Dalej, "walka na poziomie okultystycznym" polega na konfrontacji z mocą przejawianą przez satanizm, masonerię czy szamanizm. Wreszcie "walka na poziomie strategicznym" ma na celu lokalizację, identyfikację i złamanie mocy najwyższych rangą demonów. Wagner pisze, iż walka duchowa na poziomie strategicznym"
"Opisuje konfrontację z najwyższymi rangą zwierzchnościami i mocami, jak pisze apostoł Paweł w Ef. 6:12. Te wraże siły są często nazywane "duchami terytorialnymi", ponieważ usiłują utrzymać w duchowej niewoli wielkie liczby ludzi, powiązanych ze sobą różnymi zależnościami w miastach, narodach, sąsiedztwach i wszelkich innych formach społeczności. Dla wielu chrześcijan idea historycznych warowni demonicznych sprawujących okultystyczną dominację na określonych geograficznie terytoriach wydaje się zakrawać na dziwactwo i paranoję. Inni chrześcijanie są przekonani, że walka duchowa jest niezbędnym elementem ewangelizacji i transformacji całych społeczności [np. "przeobrażanie miast" - red.]. [9]
Światowy marsz dla Jezusa
Powyższą perspektywę walki duchowej można dobrze zilustrować pewnym wydarzeniem, które legło u podstaw tzw. "Światowego Marszu Dla Jezusa". Pierwszy taki marsz odbył się w Londynie w maju 1987 roku. Wcześniej pewna kobieta nazwiskiem Barbara Pymm ogłosiła, że miała wizję dwóch aniołów stojących z podniesionymi mieczami nad miastem i "czekających na nas, abyśmy wypowiedzieli słowo, które uwolni ich oraz ich armię do walki przeciw mocom i zwierzchnościom nad Londynem". Wizja ta, przydająca planowanemu marszowi wymiaru lokalnego i kosmicznego zarazem, była całkowicie zbieżna z intencją jego organizatorów. Według Rogera Forstera, jednego z czterech głównych liderów przedsięwzięcia,
"Celem marszu przez miasto jest śmiała proklamacja Chrystusa na danym terenie, który jest siedliskiem mocy zła. Nasza jedność, uwielbienie i proklamacja imienia Jezusa - czyli słowo naszego świadectwa - są instrumentami kapłańskiej walki przeciwko rządom szatana. Przy ich [tych instrumentów] pomocy chcemy wywrzeć wpływ na serce naszego narodu, którym jest to miasto. [10]
10 najważniejszych innowacji modlitewnych wprowadzonych w latach 90-tych
Skompilowanie listy nie stanowiło najmniejszego problemu, natomiast bardzo trudno uporządkować wprowadzone innowacje według ich ważności. Zdecydowałam się zatem podać je w porządku losowym.
1. Walka duchowa na poziomie strategicznym. Idea przełamywania władzy sprawowanej nad grupami ludzi i terytoriami przez diabelskie zwierzchności legła u podstaw zawiązania ogranizacji Spiritual Warfare Network w roku 1990. Głównymi jej [idei] autorami są Cindy Jacobs, Dick Eastman i Peter C. Wagner.
2. Pokuta identyfikacyjna. Ciało Chrystusa zaczęło sobie uświadamiać, że możliwe jest uzdrowienie zranień z przeszłości poprzez pokutę identyfikacyjną [czyli wyznawanie grzechów innych ludzi, a nawet całych narodów poprzez identyfikację z nimi - red.]. Główny autor innowacji to John Dawson.
3. Ewangelizacja poprzez modlitwę. Zazwyczaj modlitwa towarzyszyła głoszeniu Ewangelii, lecz teraz wiemy już, że sama modlitwa może być siłą przyciągającą niezbawionych ludzi do Chrystusa - o ile tylko będzie inteligentnie skoncentrowana i opracowana strategicznie. Autor: Ed Silvoso.
4. Osobiste wstawiennictwo za głównych przywódców. W przypadku pastorów i innych przywódców chrześcijańskich posiadanie indywidualnych wstawienników, którzy się z nimi identyfikują, może stanowić o sukcesie bądź porażce w ich służbie. Główni autorzy to m.in. John Maxwell, Terry Teykl i Peter C. Wagner.
5. Pośrednictwo proroków w słuchaniu Boga. Osoby piastujące urząd proroka są wyposażone w proroczą naturę i zdolności Jezusa, dlatego Bóg posyła przez nie osobiste proroctwa o mocy wiążącej. Prorocze wstawiennictwo obejmuje również tzw. "akty prorocze" o tej samej wadze i skuteczności, co działania proroków Starego Testamentu. Czołowi autorzy: Cindy Jacobs i Chuck Pierce.
6. Wędrówki modlitewne. Modlitwa przestała ograniczać się do własnej komory. Teraz zaistniała konieczność organizowania modlitewnych spacerów, marszów, ekspedycji i podróży. Czołowi autorzy idei: Graham Kendrick, Steve Hawthorne i Peter C. Wagner.
7. Przeobrażanie [transformacja] miast. Dzięki odpowiednio sformułowanej modlitwie wstawienniczej Królestwo Boże może się rozszerzać na wszystkich szczeblach społeczności, przeobrażając całe miasta i inne terytoria. Główni autorzy: George Otis, Jr., Ed Silvoso, John Dawson i Peter C. Wagner.
8. Zjednoczony Marsz Modlitewny 2000 [United Prayer Track A.D. 2000]. Organizacja służąca mobilizacji do modlitwy wstawienniczej za zgubionych na światową skalę, niespotykaną dotąd w historii Kościoła. Autorzy: Luis Bush, Beverly Pegues i Dick Eastman.
9. Przywiązanie do ziemi. Duchowy autorytet pastorów i innych przywódców wzrasta wtedy, gdy okażą przywiązanie [najczęściej poprzez "akt proroczy"] do terytorium, na którym postawił ich Bóg. Autor: Bob Beckett.
10. Tworzenie map duchowych. Badania duchowe, pozwalające określić strategiczne cele modlitwy wstawienniczej na danym terenie [obejmują m.in. działalność tzw. duchowych szpiegów oraz "strażników" pilnujących na dworcach i autostradach, by wypędzone demony nie wróciły do miasta - red.]
Ważniejsze wydarzenia wstawiennicze w latach 90-tych
1. "Dzień, w którym zmienimy świat" - rok 1994. Pod tym hasłem odbył się pierwszy Międzynarodowy Marsz dla Jezusa. 12 milionów chrześcijan wyszło na ulice w 168 krajach świata.
2. "Modlitwa na czterech krańcach świata" - rok 1994. Australijskie biuro YWAM ("Młodzi z Misją") koordynowało akcję wysłania doświadczonych wstawienników do najdalszych zakątków geograficznych świata na Północy, Południu Wschodzie i Zachodzie. Ich zadaniem była prorocza modlitwa wstawiennicza dokonana tego samego dnia.
3. Marsz Pojednania - lata 1996 do 1999. Setki chrześcijan przeszły drogą Pierwszej Krucjaty, wyznając grzechy krzyżowców ["naszych ojców"] dokonane przeciwko muzułmanom i Żydom.
4. Operacja "Zamek Lodowy" - 1997 rok. Doświadczony zespół wstawienników odbył wyprawę do stóp Mt. Everestu. Wstawiennicy modlili się proroczo na najwyższym poziomie (topograficznie i duchowo) w historii.
5. Operacja "Pałac Królowej" - rok 1997 do 1999. Zakrojona na szeroką skalę mobilizacja armii Bożej, mająca na celu konfrontację duchową z Królową Niebios. Kulminacją akcji była impreza pod nazwą Celebration Ephesus przeprowadzona w Efezie, w Turcji. [11]
6. Poświęcenie Światowego Centrum Modlitwy - rok 1998. Oddanie do użytku nowoczesnego, w pełni skomputeryzowanego centrum, mającego służyć połączeniu sił międzynarodowych wstawienników. [12]
Światowe Centrum Modlitwy, Colorado Springs, stan Colorado
W książce Petera C. Wagnera pt. "The Queens Domain" czytamy o kulminacyjnym momencie wyprawy na Mt. Everest:
"Niektórzy wstawiennicy, z Doris [Wagner] włącznie, modlili się przez trzy tygodnie w hotelu Everest View, bez ciepłej wody, na wysokości ponad 3000 metrów. Inni modlili się w obozie Everest Base na wysokości ok. 6000 metrów, gdzie o mało nie straciliśmy jednego członka wyprawy z powodu [niedotlenienia] mózgu. Grupa Any Mendez, która przed wyruszeniem na wyprawę przeszła trening alpinistyczny w Meksyku i Peru, pokonując lodowe klify i bezdenne szczeliny wspięła się na wysokość 7000 metrów.
Zadaniem, które polecił nam Bóg, było zburzenie fundamentów Wielkiego Babilonu, nierządnicy siedzącej nad wieloma wodami, która wspierała fałszywe systemy religijne świata. On [Bóg] pokazał nam wyraźnie, dokąd mamy iść, by dokonać proroczego aktu, ukazując naszym oczom ogromną formację skalną otoczoną lodowymi ścianami, przypominającą zamek i wyglądającą dokładnie jak posąg Królowej Niebios. Tron Matki Wszechświata był wysoki na 7000 metrów, a dotarliśmy tam pokonując najbardziej niebezpieczne podejścia, za przewodnika mając samego Boga a aniołów za pomocników (...).
"Niewiele osób wiedziało o "Operacji Zamek Lodowy". Staraliśmy się utrzymać ją w tajemnicy ze względu na wysoki stopień ryzyka. Nie odczuwaliśmy takiej potrzeby w przypadku następnej imprezy, zatytułowanej "Operacja Pałac Królowej". (...) [str. 37]
"Przez dwa lata mobilizowaliśmy Międzynarodową Sieć Walki Duchowej do frontalnego ataku na Królową Niebios (...). Twórcy map duchowych z wielu krajów zlokalizowali "punkty mocy" w miejscach szczególnie silnego działania Królowej. Przeprowadziliśmy liczne ekspedycje modlitewne połączone aktami proroczymi (...) [str. 18]
Wreszcie, po długim rozmawianiu, planowaniu, zrobieniu duchowych map, modlitewnym spacerowaniu, pokutnym maszerowaniu, skompilowaniu wszystkich danych w komputerze i ryzykowaniu życiem, ogłoszono "Operację Pałac Królowej", której kulminacją była impreza pod nazwą Celebration Ephesus [świętowanie w Efezie] w roku 1999...
"Ted Haggard, starszy pastor kościoła New Life Church w Colorado Springs, zgodził się objąć przewodnictwo tej konferencji. Liderami uwielbienia byli Ross Parsley z New Life Church i David Morris ze Spring Harvest Fellowship, którzy ułożyli czterogodzinny program. UMÓWILIŚMY SIĘ, ŻE NIE BĘDZIE KAZANIA, NAUCZANIA ANI ZACHĘCANIA (podkreślenie autorki). Nie będzie również walki duchowej - to wszystko miało być zrobione podczas przygotowań. Mieliśmy spędzić czas na uwielbieniu i głośnym oddawaniu chwały, modlitwie i cytowaniu Pisma. Znakomici przywódcy chrześcijańscy z całego świata mieli nas kolejno prowadzić w modlitwach pełnych mocy, służących wywyższeniu Pana i uwolnieniu Jego błogosławieństwa dla niezbawionych narodów świata." [str. 41]
"Świętowanie w Efezie było wielkim sukcesem. Jednym z jego wyznaczników było trzęsienie ziemi w Turcji, które nastąpiło 17 sierpnia 1999 r. W tym kontekście Chuck Pierce napisał: "Czy modlitwa może dokonać takich zmian w duchowej atmosferze danego regionu, żeby środowisko naturalne zostało tak dramatycznie wstrząśnięte? Myślę, że odpowiedź na to pytanie brzmi 'Tak!'" [Chuck Pierce, "Prayer That Changes The Course of The World!", Prayer Track News, październik-grudzień 1999, str. 1.
Na zakończenie podsumujmy powyższe działania i wypowiedzi jednym zdaniem, wypowiedzianym przez Chucka Pierce'a...
W obydwóch przypadkach ("Operacji Pałac Królowej" i "Okno 40/70") centralnym tematem jest idea PANOWANIA [Dominion]. Dlatego też należy dobrze zrozumieć, co to jest PANOWANIE. Bez tego zrozumienia, nigdy nie będziemy mogli przejąć apostolskiej władzy na jakimkolwiek obszarze. PANOWANIE oznacza władzę na danym terytorium, które zostaje zmuszone do poddania się władcy lub rządowi." ["The Queens Domain, str 47, podkreślenie redakcji].
Przypisy:
1. Introduction to the New Apostolic Reformation - strona http://www.globalharvestministries.org
2. Ministries Today Magazine July - sierpień 2000
3. ICA strona http://www.apostlenet.net
4. "Random Notes" C. Peter Wagner (Revised March 16, 2001)
5. Prophets and the Prophetic Movement - God's Prophetic Move Today by Dr. Bill Hamon
6. The Kansas City Prophets cyt. W: "Heaven Can't Wait", William M. Alnor, 1996
7. Jones, Bob, and Bickle, Mike. The Shepherd's Rod, (Laska pasterska), oraz Visions and Revelations (Wizje i objawienia). (Transkrypt nagrań z jesieni 1989). Cytowane w: The Shield newsletter 1992, K. McGregor Wright - http://www.dtl.org/shield/latter-rain-1.htm
8. http://www.gospelcom.net/uplook/index.html
9. Wagner, Confronting the Powers, 20-22.
10. Graham Kendrick, et al., March for Jesus: The How and Why of Public Praise (Eastbourne: Kingsway, 1992), str. 35
11. Strategic-Level Spiritual Warfare in Historical Retrospect Gerald Ediger Direction Journal Fall 2000 Vol.29 No. 2 125 -41
12. Strona Global Harvest Ministries - przemowa C. Petera Wagnera
13. The Queen's Domain wyd: C. Peter Wagner. Współautorzy: Chuck Pierce, Cindy Jacobs, Robert Mitchell, Martha Lucia and Marty Cassady
Copyright: www.ulicaprosta.net
Przetłumaczono za osobistą zgodą autorki. Kopiowanie i cytowanie całości lub fragmentów tylko za zezwoleniem redakcji. Podawanie linków jak najbardziej możliwe, a nawet wskazane.
Oryginał tekstu dostępny pod adresem: http://www.agetwoage.org